Medio augustus heeft de Minister van Veiligheid en Justitie een wetsvoorstel over herstructurering van schulden bij ondernemingen buiten faillissement naar diverse instanties voor advies verzonden. Met het wetsvoorstel Wet Continuïteit Ondernemingen II beoogt de Minister sanering van schulden van een onderneming ook buiten een faillissement mogelijk te maken.
Nu kent de Faillissementswet al de mogelijkheid van het aanbieden van een akkoord tijdens een faillissement of surseance van betaling. Indien zich voldoende crediteuren achter het akkoord hebben geschaard, zal de rechter-commissaris het akkoord vaststellen en vervolgens zal de rechtbank het akkoord in beginsel ‘homologeren’. Dat betekent dat het akkoord gelding krijgt ten aanzien van alle crediteuren – dus ook de crediteuren die tegenstribbelen – en alle crediteuren een bepaald deel van hun vordering zullen moeten afboeken. De vennootschap (de onderneming) blijft dan bestaan en ziet een toekomst tegemoet met een lagere schuldenlast.
Een herstructurering van schulden is over het algemeen een tijdrovend en kostbaar traject. Het faillissement of de surseance van betaling, tijdens welk traject het akkoord tot stand zal moeten worden gebracht, zal bovendien de reputatie van de onderneming (en daarmee ook de kansen op een gezonde exploitatie in de toekomst) veelal grote schade toebrengen. De kans is groot dat de herstructurering mislukt doordat bijvoorbeeld grote crediteuren dwarsliggen, klanten (en werknemers) direct na een faillissement al overstappen naar de concurrent of banken de geldkraan dichtdraaien. De Minister heeft onder meer deze nadelen onderkend en heeft met het wetsvoorstel meer mogelijkheden willen bieden om problematische schulden snel, praktisch en met zo min mogelijk kosten aan te pakken en zo de onderneming van de ondergang te redden.
Als de wet conform het huidige ontwerp wordt aangenomen, hoeft de onderneming niet eerst failliet te worden verklaard om een (dwang)akkoord erdoorheen te krijgen. Volgens het wetsvoorstel kan de rechter ook buiten faillissement (of surseance van betaling) een akkoord, dat met een gewone meerderheid van de crediteuren is bereikt, algemeen verbindend verklaren, waardoor dwarsliggende crediteuren verplicht worden om een deel van hun vordering af te boeken. Daarnaast kunnen aandeelhouders worden verplicht mee te werken aan uitgifte van extra aandelen aan een verschaffer van nieuw kapitaal, als zich binnen de algemene vergadering van aandeelhouders een gewone meerderheid heeft geschaard achter het akkoord. Tot slot beoogt het wetsvoorstel de positie van financiers, die te elfder ure een noodkrediet willen verstrekken, te versterken. Financiers zijn nu nog veelal niet bereid om een noodkrediet te verstrekken, omdat in het geval dat het krediet het faillissement uiteindelijk niet weet te voorkomen, zij het risico lopen dat de curator de in het kader van het noodkrediet verstrekte zekerheidsrechten zal aanvechten. Door een dergelijk risico te beperken verwacht de minister dat kredietverschaffers minder terughoudend zullen zijn bij het verstrekken van noodkrediet.
Maar zover is het nog niet. Het wetsvoorstel bevindt zich nog in de consultatiefase en er is geen zekerheid dat het wetsvoorstel zal worden aangenomen. Dat betekent echter niet dat het aanvragen van een faillissement (of surseance van betaling) op dit moment nog de enige mogelijkheid is om tot een akkoord te komen, waarbij een kleine groep van tegenstribbelende crediteuren geen andere keuze wordt gelaten dan daarin mee te gaan.
Meer weten?
Heeft u als ondernemer vragen over de mogelijkheden om een akkoord aan te bieden zonder eerst een faillissement of surseance van betaling te moeten aanvragen of heeft u twijfel of u aan een akkoord moet meewerken, neem dan contact op met Stefan van der Horst of één van de andere advocaten van onze sectie Ondernemingsrecht.
Als uw onderneming financieel in zwaar weer verkeert, is een crediteurakkoord een mogelijkheid om uw faillissement af te wenden. Lees onze tips over een herstructurering hier.
