Dat men ook in de sportwereld te maken heeft met het arbeidsrecht is een gegeven. Waar veel sportclubs nog bouwen op een enorm netwerk van vrijwilligers, kan men er tegenwoordig niet meer aan voorbij te werken met bijvoorbeeld (betaalde) trainers, managers, terreinverzorgers en barpersoneel. Deze mensen vervullen deze werkzaamheden, vooral bij amateurclubs, vaak als bijbaan naast een vaste dienstbetrekking elders en zij zijn dan ook meestal niet uit op een extra dienstverband. Daarnaast worden vaak (semi)professionele topsporters aangetrokken om de hoofdmacht te versterken op basis van een arbeidsovereenkomst. Denk bijvoorbeeld aan het ijshockey, basketbal en veldhockey.
De Wet Werk en Zekerheid (WWZ), en dan in het bijzonder de wijzigingen van de ketenregeling die per 1 juli 2015 werden ingevoerd, heeft een diepe impact op de sportclubs.
Tot 1 juli 2015 konden de sportclubs drie tijdelijke contracten sluiten met een maximale duur van drie jaar. Met ingang van 1 juli 2015 werd dit gewijzigd naar drie tijdelijke contracten gedurende een periode van maximaal twee jaar. Grote impact had ook de wijziging van de periode tussen twee contracten om een nieuwe keten te doen starten. Deze is omgezet van drie naar zes maanden. Tenslotte worden ook sportclubs geconfronteerd met de transitievergoeding, die verschuldigd is als de sportclub een dienstverband van twee jaar of langer wil beëindigen.
Aangezien veel sporten een zomer- of winterstop kennen van – vaak – meer dan drie maanden, was het tot 1 juli 2015 mogelijk om steeds tijdelijke contracten te sluiten en kon de ketenregeling worden ontlopen. Vanaf 1 juli 2015 is dat praktisch gezien onmogelijk geworden. Er zijn namelijk weinig tot geen sportclubs die 6 maanden stilliggen. Om eventuele risico’s bij een arbeidsverhouding zoveel als mogelijk uit te sluiten, zie je ook in de sport veel zzp-constructies ontstaan. Aan deze constructies zijn echter ook veel risico’s verbonden, zeker gezien de nieuwe wetgeving betreffende schijnconstructies en modelovereenkomsten.
Minister Asscher erkent dit probleem in de amateursport en hij heeft aangegeven dat hij de amateursport wil helpen bij het vinden van maatwerkoplossingen. Een eerste oplossing zal worden gevonden in de CAO Sportverenigingen. In deze cao is een uitzondering op de ketenregeling opgenomen, waarbij zes contracten in vier jaar kunnen worden gesloten zonder dat er een contract voor onbepaalde tijd ontstaat. Dit biedt sportclubs aanzienlijk meer bewegingsruimte. Belangrijk is overigens wel kennis te nemen van de volledige cao, omdat deze uiteraard nog meer bepalingen kent, die mogelijk minder positief kunnen uitpakken.
Om gebruik te kunnen maken van de cao, zal een sportclub zich moeten aansluiten bij een cao-partij. Daartoe wordt op korte termijn een nieuwe werkgeversorganisatie voor de lokale sportwerkgever in het leven geroepen. De verwachting is dat deze organisatie per 1 januari 2017 operationeel zal zijn. Via een zogenaamd incorporatiebeding in nieuwe arbeidsovereenkomsten zou de cao al van toepassing kunnen worden verklaard, voor het geval de sportclub zich gaat aansluiten bij de nieuwe organisatie. Tevens zou de sportclub zich al kunnen aansluiten bij een van de huidige partijen bij de cao, maar hier zijn ook kosten aan verbonden.
De toezeggingen van minister Asscher lijken zich alleen te richten tot de lokale sportclubs c.q. de amateurclubs. Dit zou betekenen dat de (semi)professionele sportclubs, waarbij gewerkt wordt met (semi)professionele topsporters op basis van arbeidscontracten, niet kunnen profiteren van deze voordelen, terwijl ook deze clubs tegen dezelfde problemen aanlopen. Dit zal de komende maanden nog voldoende interessante discussies op het hoogste niveau opleveren. Uiteraard houden we u op de hoogte van belangrijke ontwikkelingen.
Meer weten?
Heeft u vragen naar aanleiding van het bovenstaande, neem dan contact met ons op.
