Ons oog viel op een zeer recente uitspraak van de Hoge Raad van 9 januari jl. In deze zaak sluit een scheepsbouwer met een werknemer, na drie arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd, een vierde arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Wel stelt de scheepsbouwer daarbij de voorwaarde dat deze (vierde) arbeidsovereenkomst alleen wordt gesloten wanneer gelijktijdig een vaststellingsovereenkomst en een einddatum wordt overeengekomen. De scheepsbouwer wil namelijk op voorhand duidelijkheid hebben op welke datum deze vierde arbeidsovereenkomst zal eindigen. Na afloop van de vierde arbeidsovereenkomst voor (on)bepaalde tijd wordt het dienstverband beëindigd.
De werknemer is het niet eens met deze gang van zaken en start een procedure. Hij stelt zich op het standpunt dat de vaststellingsovereenkomst nietig is, omdat deze in strijd is met de ketenregeling van artikel 7:668a BW en dat zijn instemming met de vaststellingsovereenkomst is afgedwongen tegen zijn wil. Tevens stelt de werknemer dat de opzegging van de arbeidsovereenkomst nietig is en hij maakt aanspraak op loondoorbetaling.
De kantonrechter stelt de werknemer in het gelijk, maar in hoger beroep oordeelt het Hof Den Bosch anders. Het hof stelt dat er geen sprake is van een vierde arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd, maar dat er een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd met een gelijktijdig gesloten vaststellingsovereenkomst tot stand is gekomen. Deze praktijk is volgens het hof toegestaan.
De Hoge Raad draait de beslissing van het hof terug en gaat daarbij in op de vraag of hier nu een arbeidsovereenkomst voor bepaalde of voor onbepaalde tijd tot stand is gekomen. Daarbij is volgens de Hoge Raad niet alleen de titel (onbepaald of bepaald) van de arbeidsovereenkomst of de inhoud daarvan belangrijk, maar moeten alle omstandigheden van het geval worden meegewogen. Een omstandigheid waaraan de Hoge Raad hier groot belang hecht is de samenhang tussen het sluiten van de arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd en de vaststellingsovereenkomst. Daardoor is volgens Hoge Raad sprake van een arbeidsovereenkomst voor bepaalde tijd. Tevens overweegt de Hoge Raad dat een vaststellingsovereenkomst niet in strijd mag komen met bepalingen van dwingend recht, in dit geval de ketenregeling van artikel 7:668a BW. Dat is hier wel het geval omdat de ketenregeling in deze situatie (te weten een vierde contract in de keten) geleid zou hebben tot een arbeidsovereenkomst voor onbepaalde tijd. Deze wettelijke regeling kan niet zomaar terzijde worden geschoven door een vaststellingsovereenkomst.
Het is niet vreemd dat in ieder geval de vakbonden tevreden hebben gereageerd op dit arrest, aangezien de Hoge Raad nu de weg naar het eindeloos aanbieden van arbeidsovereenkomsten voor bepaalde tijd via een vaststellingsovereenkomst heeft afgesneden. Dat dit onderwerp leeft is wel duidelijk, zeker gelet op de aanstaande wijzigingen van de ketenregeling en het ontslagrecht met ingang van 1 juli 2015. Via dit blog zullen wij u de aankomende maanden hierover op de hoogte houden.
Kortom, wordt vervolgd.
Meer weten?
Neem contact op met Madelein van der Velden of een van onze andere collega’s van arbeidsrecht voor meer informatie over dit onderwerp.
Een kleine wijziging van formulering in een contract kan al grote juridische consequenties hebben. Lees daarom hier onze tips over arbeidsovereenkomsten.
