De Rechtbank Den Haag heeft onlangs een interessant vonnis gewezen over de vraag of een onderneming (in dit geval een architectenbureau), die uit de boedel van een failliete vennootschap het onderhanden werk en de goodwill had gekocht, en een aantal werknemers in dienst had genomen, een in het verleden door dat gefailleerd bedrijf uitgevoerd werk bij een aanbesteding als ‘eigen referentiewerk’ mocht opgeven.
Het Rijksvastgoedbedrijf had een tweetal opdrachten aangekondigd voor adviesdiensten voor de nieuwbouw van twee scholengemeenschappen op Bonaire. Om voor de opdracht in aanmerking te komen, moesten geïnteresseerden onder meer referentieprojecten indienen.
Het architectenbureau schreef in met een referentieproject van het gefailleerd bedrijf, waarbij zij aangaf dat zij indertijd “de architect, interieurarchitect, directievoerder en coördinator van het ontwerpteam” was.
Op enig moment kwam het Rijksvastgoedbedrijf er achter dat het architectenbureau het referentiewerk niet zelf had uitgevoerd, maar dat ‘de failliet’ dat had gedaan. Op dat moment werd het architectenbureau (alsnog) uitgesloten van deelname aan de aanbesteding, omdat zij niet voldeed aan de gestelde referentie-eisen. Vervolgens stapte het architectenbureau naar de rechter.
De rechter oordeelde dat het architectenbureau het referentieproject ten onrechte had opgevoerd als haar eigen referentiewerk, en rekende het architectenbureau aan dat zij in de ‘Eigen Verklaring’ geen melding had gemaakt van het gebruik van de ervaring van een derde (lees: de gefailleerde), waarmee zij onjuiste of onvolledige informatie had verstrekt. Daarmee was haar inschrijving – naar het oordeel van de rechter – terecht ongeldig verklaard.
Dat het architectenbureau het onderhanden werk en de goodwill heeft gekocht en een aantal personeelsleden in dienst heeft genomen, bracht naar het oordeel van de rechter nog niet met zich dat zij daadwerkelijk kon beschikken over de voor de uitvoering noodzakelijke middelen van dat bedrijf. Het architectenbureau had in de procedure onder meer aangevoerd dat het werk destijds was ontwikkeld door drie architecten die inmiddels bij haar in dienst waren, en dat dit nu juist de ‘creatieve mensen’ waren van wie de ‘know how’ van belang was voor het project. De rechter volgde het architectenbureau niet in dat standpunt, omdat aan een project doorgaans meer medewerkers meewerken, met andere, eveneens van belang zijnde functies.
Let dus goed op bij inschrijvingen op een aanbesteding, waarbij een beroep wordt (of moet worden) gedaan op een referentieproject, dat door een gefailleerde vennootschap is uitgevoerd!
Bij vragen of twijfel op dat punt, kunt u contact opnemen met onze aanbestedingsrechtspecialisten Moniek de Cock of Koen Peters.
